Pisanie w języku obcym

Nieznajomość języka nie jest żadną przeszkodą. Pisać możesz

nawet w języku najbardziej ci obcym. Na nic się nie oglądając zacznij po

prostu kreślić znaki idąc od lewej do prawej, po dojściu do końca linijki

zaczynaj znowu od lewego brzegu, potem znowu itd... Musisz tylko uważać,

aby rzędy były równe: żadnych zachwiań duktu, żadnych kleksów.

Trzy

Są tylko trzy nauki. A do każdej z nich inny rodzaj książek, inny

rodzaj pisma i atramentu.

Nauka rzemiosła

Najpierw dostrzec kolor nieba, potem stopniowo uczyć się

wpisywać go w przedmioty codziennego użytku: łyżki, meble. W końcu

ścierać z przedmiotów całkowicie ich ziemską barwę i przemieniać je

w błękit.

Stare mapy

„Opowiedz nam, opowiedz” – prosili. I opowiadał. Siadał przy

kominku, wyjmował cyrkle, pióra, linijki, wygładzał papier i zaczynał.

Opowiadał o dalekich, nigdy niewidzianych krajach: o

półwyspach w kształcie kciuków, kolan i karków. O rzekach w kształcie

warkoczy, wzgórzach jak grzbiety dłoni. I o dalekich, rozległych jeziorach –

podobnych do ludzkich twarzy.

Cokół

Co zawiera cokół, ta najbardziej tajemnicza część pomnika?

W cokole mieści się większa część bohatera, wszystko to, czego nie widać.

Książka

Krążąc pośród półek wyszukują te najstarsze, delektują się ich

zapachem. Zapachem, którego książki nabierają w samotności.

Mają nadzieję, że uda im się kiedyś odnaleźć tę najstarszą, nigdy

jeszcze nie otwieraną, czekającą specjalnie na nich.

I czasem rzeczywiście się udaje. Odnajdują ją gdzieś w głębiach

przeszłości i wydobywają na światło dzienne. Odtąd książka ta nazywana

jest ich imieniem.

Tomasz Ososiński (ur. 1975) - germanista i filolog klasyczny, tłumacz, kieruje Zakładem Starych Druków Biblioteki Narodowej w Warszawie, nauczyciel akademicki. W l. 1996-2008 pracował w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się inkunabulistyką i historią literatury niemieckiej. Był stypendystą m.in. Fundacji Lanckorońskich. Jest wydawcą inwentarza listów niemieckich Jana Dantyszka (Corpus epistularum Ioannis Dantisci. Inventory of Ioannes Dantiscus' German-language correspondence, 1500-1548, Warszawa-Kraków 2007) oraz współwydawcą korespondencji Jana Dantyszka i Zygmunta Herbersteina (Corpus epistularum Ioannis Dantisci. Ioannes Dantiscus' correspondence with Sigmund von Herbertstein, Warszawa-Kraków 2008). Autor przekładów z literatury łacińskiej i niemieckiej (tłumaczył m.in. Friedricha Schlegla, Johanna Georga Hamanna, R. M. Rilkego, Gottfrieda Benna, Judith Hermann, Renate Schmidgall i Jana Wagnera). Publikował m.in. w „Akcencie”, „Cegle”, „Tyglu Kultury”, „Akancie”, „Migotaniach, przejaśnieniach”, „Zeszytach Literackich”. Jego wiersze były tłumaczone na j. angielski i niemiecki.